περιοδοντολογία και οδοντικά εμφυτεύματα

Η ουλίτιδα είναι μια μικροβιακής αιτιολογίας φλεγμονή που περιορίζεται στα ούλα. Τα ούλα εμφανίζονται ερυθρά, οιδηματώδη, ευερέθιστα και αιμορραγούν κατά το βούρτσισμα. Όταν η φλεγμονή αυτή παραμείνει αθεράπευτη, μπορεί να εξελιχθεί σε περιοδοντίτιδα. Η φλεγμονή πλέον δεν περιορίζεται στα ούλα άλλα εμπλέκεται όλος ο στηρικτικός μηχανισμός των δοντιών. Εξαιτίας της απώλειας οστού, αναπτύσσονται οι λεγόμενοι περιοδοντικοί θύλακοι, και τα δόντια αρχίζουν να εμφανίζουν κινητικότητα. Σε πιο προχωρημένο στάδιο η περιοδοντίτιδα οδηγεί σε απώλεια δοντιών.

Η ουλίτιδα είναι μία αντιστρεπτή φλεγμονή, όπου η καλή στοματική υγιεινή σύμφωνα με τις οδηγίες του περιοδοντολόγου μπορεί να αποκαταστήσει την υγεία των ούλων. Στην περιοδοντίτιδα, η φλεγμονή δεν μπορεί να απομακρυνθεί μόνο με καλή στοματική υγιεινή, χρειάζεται πλέον περιοδοντική θεραπεία. Στόχος της θεραπείας είναι η άρση της εξέλιξης της νόσου και η αποκατάσταση της υγείας των ούλων. Η οστική απώλεια όμως λόγω της περιοδοντίτιδας δεν αποκαθίσταται, γι’ αυτό η έγκαιρη διάγνωση είναι ζωτικής σημασίας.

Η περιοδοντίτιδα είναι μια φλεγμονώδης νόσος η οποία έχει ως αιτιολογία τη μικροβιακή πλάκα. Αν δεν θεραπευτεί, η καταστροφή στους ιστούς που συγκρατούν το δόντι στη θέση του, συνεχίζει κάτω από τη γραμμή των ούλων, καθιστώντας την αόρατη στην παρατήρηση. Αυτός ακριβώς είναι ο λόγος που δεν μπορεί κάποιος να ανιχνεύσει την περιοδοντίτιδα μόνος του.

Ωστόσο, μπορεί κανείς να διακρίνει μερικά σημάδια φλεγμονής από μόνος του. Αίσθηση φαγούρας στα ούλα,  κακοσμία, η γραμμή των ούλων μπορεί να είναι χρωματισμένη κόκκινη ή βαθυκόκκινη και τα ούλα να εμφανίζονται πρησμένα και να αιμορραγούν κατά το βούρτσισμα ή τη χρήση οδοντικού νήματος. Οι καπνιστές ωστόσο, πρέπει να γνωρίζουν ότι λόγω του καπνίσματος, τα ούλα τείνουν να αιμορραγούν λιγότερο και ίσως αυτό να είναι ένα παραπλανητικό στοιχείο στην αυτοεξέταση.

Από τη στιγμή που υπάρχει ήδη απώλεια οστικής στήριξης, τα δόντια μπορεί να έχουν μετατοπιστεί λίγο και παράλληλα να έχουν σχηματιστεί ανοιχτά διαστήματα ανάμεσα στα δόντια. Στην προχωρημένη περιοδοντίτιδα, τα δόντια εμφανίζουν κινητικότητα ή υπάρχει απώλεια δοντιών.

Σε μια αρχική αναζήτηση, η περιοδοντολόγος προσδιορίζει αν έχετε παράγοντες κινδύνου (όπως ανεπαρκής στοματική υγιεινή, κάπνισμα, οικογενειακό ιστορικό, ανθυγιεινή διατροφή, σακχαρώδης διαβήτης, στρες).

Ακολουθεί μια βασική περιοδοντική εξέταση, όπου με μια περιοδοντική μήλη, αξιολογείται το βάθος διείσδυσης από τη γραμμή των ούλων ήπια και με ακρίβεια σε επιλεγμένες θέσεις.

Μετά τη βασική εξέταση και σε περίπτωση που διαπιστωθεί απώλεια οστικής στήριξης των δοντιών, πραγματοποιείται ακτινογραφικός έλεγχος και γίνεται λήψη περιοδοντογράμματος για πλήρη καταγραφή της περιοδοντικής κατάστασης του ασθενή.

Μόλις ένα δόντι εξαχθεί, ο βλεννογόνος του στόματος και το υποκείμενο οστό συνήθως επουλώνονται μετά μερικές βδομάδες ή μήνες. Το κενό που αφήνει η εξαγωγή του δοντιού συνήθως παραμένει αναλλοίωτο για αρκετό καιρό.

Μόνο μετά από αρκετούς μήνες παρατηρούμε τα δόντια της απέναντι γνάθου – εξαιτίας της έλλειψης του απέναντι δοντιού – να «υπερεκφύονται» έξω από το δικό τους οστό της γνάθου (επιμήκυνση δοντιού) κι έτσι να εισβάλλουν στο απέναντι κενό.

Σε άλλες περιπτώσεις, εξαιτίας του κενού μεταξύ των δοντιών, τα δόντια της ίδιας γνάθου πίσω από το κενό αρχίζουν να κινούνται προς τα εμπρός, τείνοντας να καλύψουν τον κενό χώρο.

Αν η ικανότητα για μάσηση χρειάζεται να αποκατασταθεί ή να βελτιωθεί, τα κενά αντικαθίστανται με εμφυτεύματα ή κλασσικές προσθετικές αποκαταστάσεις που στηρίζονται σε δόντια ή σε βλεννογόνο. Η αποκατάσταση μπορεί να περιλαμβάνει ακίνητες στεφάνες ή γέφυρες ή κινητές μερικές οδοντοστοιχίες.

Η περιοδοντίτιδα αυξάνει σημαντικά τον κίνδυνο επιπλοκών στα οδοντικά εμφυτεύματα. Συγκεκριμένα, οι επιπλοκές περιλαμβάνουν τη συγκράτηση των εμφυτευμάτων στο οστό της γνάθου (οστεοενσωμάτωση). Όπως και στην περιοδοντίτιδα, η φλεγμονή μπορεί επίσης να οδηγήσει σε απώλεια οστού γύρω από το οδοντικό εμφύτευμα. Αυτή η ασθένεια ονομάζεται περιεμφυτευματίτιδα. Η θεραπεία της περιεμφυτευματίτιδας είναι συνήθως πολύ πιο δύσκολη από τη θεραπεία της περιοδοντίτιδας. Αθεράπευτη περιεμφυτευματίτιδα οδηγεί σε απώλεια του εμφυτεύματος.

Ωστόσο, υπάρχουν επιστημονικές μελέτες που επιβεβαιώνουν πως μετά από επιτυχή θεραπεία των ούλων, ο κίνδυνος περιεμφυτευματίτιδας είναι μικρότερος.

Αν έχετε περιοδοντίτιδα, είναι απολύτως απαραίτητο να ολοκληρώσετε τη θεραπεία των ούλων πριν την τοποθέτηση οδοντικών εμφυτευμάτων κι επίσης να πραγματοποιείτε συχνές επισκέψεις για οδοντιατρική φροντίδα.

Μετά τη θεραπεία των ούλων, η μακροχρόνια επιτυχία εξασφαλίζεται μόνον αν οι ασθενείς εφαρμόζουν καλή στοματική υγιεινή στο σπίτι, καθημερινά, εμποδίζοντας τη νέα μικροβιακή πλάκα να προκαλέσει νέα φλεγμονή στα ούλα.

Ωστόσο όσο ενεργοποιημένος κι αν είναι ο ασθενής, υπάρχουν δυσπρόσιτες περιοχές όπου με το πέρασμα του χρόνου εναποτίθεται μικροβιακός παράγοντας, η αίτια της περιοδοντικής νόσου. Για μεγαλύτερη επιτυχία λοιπόν, είναι σημαντικό να υπάρχει συνεχής επαγγελματική φροντίδα από την περιοδοντολόγο ώστε όποια ενδεχόμενα προβλήματα προκύψουν, να ανιχνεύονται και να αντιμετωπίζονται έγκαιρα.

Τα μεσοδιαστήματα αυτών των επανεξετάσεων με την περιοδοντολόγο είναι συνήθως των τριών, τεσσάρων ή έξι μηνών. Η συχνότητα εξαρτάται από την ποιότητα της στοματικής υγιεινής, την έκταση της φλεγμονής στα ούλα και την παρουσία των λεγόμενων υπολειπόμενων περιοδοντικών θυλάκων.